Śwęta Jadwiga Królowa- Patron do naśladowania

Każdy człowiek w swoim życiu szuka wzorca do naśladowania, wzorca, który byłby dla niego autorytetem. Tego wzorca szukamy w literaturze, w historii, w telewizji, w codziennym życiu. Wybór patrona szkoły ma związek właśnie z wzorcem osobowym, który pragniemy uznać za autorytet. Jak trudno jest dziś być dla drugich autorytetem w jakiejkolwiek dziedzinie życia. Wszyscy szukamy autorytetów: i tych politycznych, i tych religijnych, i tych prawnych i tych ekonomicznych i jeszcze wielu innych. Autorytety sa bowiem przystanią, rodzajem pewności, odniesienia w totalnym bałaganie pojęć i wartości, portretem w rynsztoku życia. Są ludzie, którzy stają się autorytetami poprzez charyzmę swojej osobowości. Ogromna wiedza, poparta doświadczeniem, lojalność wobec siebie i reprezentowanych wartości, trafność i skuteczność głoszonych tez, czynią z nich niekwestionowane autorytety. Takim ludziom wierzymy, czekamy na ich słowa, przyjmujemy je, realizujemy zalecenia. Dla nas ludzi wierzących, największym autorytetem jest Bóg. Jego słowo ma moc tworzenia i przemiany. Bóg w sercu człowieka zostawia swe słowo i ufa, że nikt nie potrafi go wykraść, że nie zagłuszy je chwast relatywnych wartości, że się o nie zatroszczymy i wydamy stokrotny owoc dobrego życia. Nasz wielki poeta, Juliusz Słowacki pisał " Jak zaczyn przemienia makę, tak nas, zjadaczy chleba, Słowo Boże w aniołów przerobi." I choć czasem w Słowo Boga trudno uwierzyć, zaufaj mu.
Wybór patrona szkoły, to przedsięwzięcie trudne i odpowiedzialne, a równocześnie piękne. Nie wybiera się go z dnia na dzień.
Patron powinien stanowić wzorzec , który chcielibyśmy naśladować.

Wybraliśmy Królową Jadwigę.

" Cicha, skromna, Polska Królowa,
młoda i piękna,
ale najbardziej dobra.
Za mało jest takich serc jak jej,
- i tam wysoko i tu na dole w Narodzie " .
Za życia, nie królewskie insygnia, ale siła ducha, głębia umysłu i wrażliwość na serca dawały jej autorytet i posłuch. Nie miłowała słowem i językiem, ale czynem i prawda. Urodzona w 1374 roku, była najmłodszą córką Króla Węgier i Polski , Ludwika Andegaweńskiego i Elżbiety Bośniaczki. Jej osobowość ukształtowało wychowanie na dworze w Budzie. Od wczesnego dzieciństwa przeznaczona na tron i pobierająca wykształcenie potrzebne przyszłej monarchini, została ukoronowana na Króla Polski w dziesiątym roku życia. Poprzez małżeństwo z Jagiełła i chrzest Litwy stała się włądca państwa Obojga Narodów. Jej posługę królewską można ująć najkrócej w trzech wymiarach.

Po pierwsze - chrześcijańska polityka pokoju, porozumienia i pojednania.
Po drugie - Troska o żywy kult Boga i rozwój kościoła w Ojczyźnie.
Po trzecie - troska o przekaz wiary swiatłej, o prawdziwy skarb zostawiony w testamencie Polakom.


O Królowej Jadwidze mówi się, że królestwo ziemskie scaliła z Chrystusowym. Na ukształtowanie duchowości Królowej Jadwigi miał wpływ przede wszystkim na dom rodzinny. Jakże jest to bliskie dzisiejszej reformie oświaty, w której na pierwszym planie w wychowaniu dzieci stawia się dom rodzinny, a dopiero potem instytucje współdziałające. To właśnie rodzina ma być tym drogowskazem, który nadaje kierunek wychowaniu, przygotowuje do życia . Starannie wykształcona, wiedziała Jadwiga jakie znaczenie ma rozwój nauki. To ona, młodziutka - przecież dziecko jeszcze - zabiegała o rozwój Akademii, która dziś nazywamy Uniwersytetem Jagiellońskim, którego odnowa , dzięki jej klejnotom zapisanym w testamencie, odbyła się w 1400 roku. Królowa Jadwiga cieszyła się od początku wielką przychylnością papieży. Pietyzm, z jakim darzyła Biskupa Rzymu to szczególna cecha , która stawiała ją w gronie prawdziwych uczniów Chrystusa.
Dziś mówi się o przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej. To właśnie Ona, Królowa Jadwiga była prekursorem europejskości. W jej krwi krzyżują się 3 dziedzictwa europejskie - z jednej strony polskie, słowiańskie gdyż obie babki Polki, Piastówny, z drugiej strony węgierskie i wreszcie francuskie i włoskie gdyż przodkowie węgierskich Andegawenów wyszli z Francji i wywędrowali częściowo do Italii.
Obce jej były interesy partykularne któregokolwiek narodu, patrzyła szeroko, i w różnorodności widziała każdego i wszystkich. Jako Król Polski, służyła Jadwiga Bogu i Ojczyźnie. Miała w sobie cechy ewangelicznej Marii i Marty, to znaczy styl człowieka zasłuchanego w słowo Boga i styl człowieka, który słuchając i widząc , co Bóg mówi, wprowadza to w czyn.
Jej pieczęć królewską miała wyryte dwie skrzyżowane litery M, czyli Maria i Marta. Była Święta Jadwiga wielką miłosniczką Krzyża. Czerpała z niego moc i jak sama wyznała :"u stóp Czarnego Krucyfiksu przemyśliwała najważniejsze problemy ". To właśnie Krzyż dostała Święta Jadwiga od rodziców, gdy jechała do naszego kraju. To ten Krzyż jak drogowskaz wskazywał jej drogę przez całe jej , choć niedługie, ale święte życie. Swięta Jadwiga Królowa uczy nas wrzucania ziarna w ziemię , pracy ukrytej , trudu nauczania i studiowania, poznania Prawdy, kształtowania charakterów, trudu dojrzewania, wielkiego trudu scalania Marii z Marta. Pełni swą posługę ucząc roli kobiety, a zadanie kobiety to cicha, dobra praca na zapleczu, chronienie życia z kiełkujących ziaren, zapewnienie właściwego wzrostu, pochylanie się nad każdym potrzebującym człowiekiem. O Świętej Jadwidze Królowej mówimy, że jest "Lilia Polaków". To właśnie ona wprowadziła herb lilijki na obszar naszej Ojczyzny. Wielu z nas było kiedyś harcerzami, przypinało do piersi lilijkę. Ale czy zastanawialiśmy się nad tym, skąd ta lilijka i co oznacza. Trzy literki na jej listkach to: Bóg , Honor, Ojczyzna. Przypinając lilijkę do munduru, zobowiązujemy się naśladować właśnie ją, Królowa Jadwigę. Takie same lilie sa rozsiane na sukience Czarnej Madonny. To własnie ten obraz ,do którego pielgrzymujemy z wielka czcią, pochodzi właśnie z kraju , z którego przyjechała Święta Jadwiga Królowa. Jest ona pierwszym monarchą kraju, który odwiedził Jasną Górę i był jej fundatorem. Jeden z ołtarzy Jasnogórskiej Bazyliki to ołtarz Świętej Jadwigi Królowej. Pełna madrości i roztropności politycznej jest Święta Jadwiga także matką miłosierdzia. W czasach , kiedy tak często łamało się i przekreślało się godność pojedynczego, zwykłego człowieka, kiedy gubiło się go w masie ludzkiej, przy równoczesnie skrajnym, egoistycznym indywidualizmie, znany jest samarytański gest Królowej i jej słowa :"Dobytek im królu wróciłeś, ale któż im łzy powróci". Czy w dzisiejszej dobie , gdzie ludzie są zagubieni, gdzie tak często łamie się prawa człowieka, człowieka zwykłego, prostego, nie przydałaby się nam taka Królowa Jadwiga. Królowa Jadwigę nazywa się też " wspomożycielką wiernych ". Tak się składa , że w ołtarzu naszego koscioła jest obraz Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych. To właśnie przed obrazem Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych Ojciec Święty Jan Paweł II modlił się o powołanie kapłańskie.
Tak jak dziś Ojciec Święty przemierzając swiat ze swoim papieskim krzyżem woła do wszystkich narodów , że " Bóg jest miłością" tak przed 600 laty Królowa Jadwiga u stóp Czarnego Krucyfiksu czerpała z niego madrość i moc, bo mocno wierzyła , że to właśnie " Bóg jest miłościa"

Opracowała - Augusta Balicka  -wieloletni nauczyciel i dyrektor naszej szkoły